God of Angel Armies

Woensdag 26 februari 2014

Het is een prachtige zonnige woensdagochtend, 26 februari.  Mila, onze hond, loopt al kwispelend voor mij uit. Voordat Jan mij om half elf komt ophalen voor ons eerste bezoek aan de oncoloog, loop ik nog even een ‘rondje sportvelden’ met Mila. Gisteren hebben we van de huisarts te horen gekregen dat er op een echo uitzaaiingen te zien waren. Naar alle waarschijnlijkheid zijn het uitzaaiingen van melanoomkanker wat ik 11 jaar geleden had. Als dit zo is staat mij een zwaar traject van behandelingen te wachten, zover behandelingen nog zin hebben. We zijn geschokt van dit nieuws omdat het zo onverwacht komt. De echo die afgelopen maandag gemaakt is, was in eerste instantie bedoeld om mijn baarmoeder te checken op vleesboompjes…een veelvoorkomende klacht bij vrouwen van mijn leeftijd .  Met mijn baarmoeder bleek niets ernstigs aan de hand, op een paar
miniatuur boompjes na dan. Met mijn lever is het echter ernstig gesteld en ik ben zeer goed op de hoogte van de gevolgen die uitzaaiingen van melanoom  in de lever kunnen hebben.  Al lopend gaat er van alles door mijn gedachten:  hoe lang heb ik nog, wat staat mij te wachten, wat als het echt afgelopen is. Wie ben ik in dit alles? Wie is God in dit alles? Net als ik bij de voetbalvelden wil oversteken moet ik wachten voor een auto die langzaam aan komt rijden. Al knipperend geeft de bestuurder aan dat ik over mag steken. Ik steek over en bedank de bestuurder door mijn hand op te steken. De bestuurder draait zijn raampje open en roept mij toe: mevrouw, u bent een vermogen!
Ik sta aan de grond genageld. De tranen zitten de laatste twaalf uur toch al erg hoog en stromen weer over mijn wangen. De auto rijdt door richting tennisvelden en ik vervolg mijn weg.
U bent een vermogen…. De woorden dreunen door in mijn hoofd. U bent een vermogen….
Ik laat al 7 jaar de hond uit en nog nooit heeft iemand iets dergelijks naar mij geroepen.  En juist op deze ochtend, terwijl ik mij afvraag wie ik ben en welke waarde mijn leven heeft, wordt dit mij toegeroepen. Even later komt de auto weer langsrijden. De bestuurder stapt uit. Het is een oudere man in sportkleding.  Voordat ik kan nadenken over wat ik eigenlijk zeg stel ik hem de vraag: ‘bent u een engel?’  De man lijkt mij niet te horen maar hij herhaalt nogmaals de woorden: ‘u bent toch een vermogen mevrouw’. Ik vertel hem dat zijn woorden mij nogal veel doen omdat ik zo richting ziekenhuis moet voor een bezoek aan de oncoloog. Nu is hij stil.  Hij vraagt mij of ik genoeg mensen heb die er  voor mij willen zijn. Ik bevestig hem dat dit zeker het geval is, ‘en ik ken de Goede Herder’
komt er nog uit mijn mond. Hij knikt, stapt zijn auto in en rijdt weer door. Mij in verbazing achterlatend.  Ik wandel door en hoor mijn telefoon aangeven dat ik een appje heb ontvangen van Yvette:

Yvette: Ik moest denken aan een liedje van Chris Tomlin Whom shall I fear? I know who goes before me, I know who goes behind, The God of angel armies, is always by my side. The one who reigns forever, He is a friend of mine, The God of angel armies is always by my side…

Even later stap ik in de auto. Nog steeds in  verwarring maar toch rustig. Whom shall I fear?
Na ons ziekenhuis bezoek komen we thuis en zien we dat onze goede vrienden Henny en Gezina een prachtige kitsche engel op onze buitentafel achtergelaten hebben. Zodat ik echt niet kan vergeten: The God of angel armies is always by my side…

http://www.youtube.com/watch?v=B6f9ElsrfPM