Heel wat op mijn lever….

Dinsdag 25 februari 2014

Ik heb heel wat op mijn lever… volgens de huisarts nu ook vlekken.  Twee uur geleden werd ik opgebeld door de huisarts of ik die middag nog bij haar langs wilde komen om de echo te bespreken die de dag ervoor gemaakt was.  Ze vertelde mij daarbij dat ze graag wilde dat Jan ook mee zou komen.  Ik weet meteen dat dit betekent dat er iets ernstigs aan de hand is.
Geschrokken laat ik de was staan en ga Jan bellen om te zeggen dat er iets ernstigs aan de hand is en dat we zo snel mogelijk richting huisarts moeten.  Jan komt direct naar huis en samen fietsen we naar de huisarts waar we te horen krijgen dat er vlekken op de lever zitten. Met die mededeling op zak fietsen we weer naar huis, een beetje beduusd van wat we net gehoord hebben.
De was die ik op het moment van het telefoontje van de huisarts aan het ophangen was, staat nog steeds in de wasmand onder de wasmolen.  Zwijgend hang ik de was op, de woorden van de arts gaan nog een keer door mijn hoofd: vlekken, uitzaaiingen, lever, geen genezing mogelijk hoogstens levensverlengend… Hoe moet dat nu verder. Wie moet er dan straks de was ophangen?  Hoe vreemd dat zelfs de was ophangen plotseling een voorrecht lijkt te zijn. Wat lijkt het mij plotseling heerlijk als ik nog jarenlang de was op mag hangen. De was hangt schoon aan de lijn. Geen vlek meer te zien. De tranen rollen over mijn wangen en ik bid God dat hij mijn lever een grondig wasprogramma gaat geven.